Rozdział 14-Blizna

Taka wyszedł z Lwiej Skały zadowolony. Mufasa to zauważył,i pobiegł za nim. Skoczył na brata z głośnym śmiechem. Jednak Taka zdążył tego uniknąć,i Mufasa potoczył się dalej. Przyszły król był bardzo zły. Widział,że to Taka jest lepszy w walce. Skoczył na niego jeszcze raz,ale Taka i tak go przechytrzył. Przyszły król wpadł w szał. Taka zaczął się głośno śmiać. To jeszcze bardziej wściekło Mufasę. Taka podszedł do niego,i zaczął śmiać mu się prosto w twarz. Mufasa wyszczerzył kły i walnął Takę. Taka próbował mu oddać,ale przyszła Uru. Lwica wzięła synów i poszła na Lwią Skałę. Położyła Takę i Mufasę na skale i zaczęła opowiadać o swoim dzieciństwie. Oboje byli bardzo zaskoczeni,ale szybko przyszedł Ahadi. Król Lwiej Ziemi wziął Mufasę i powiedział Uru,że jego syn jest niegodny,by uczyć się razem z Taką. Taka czuł się wtedy bardzo źle. Uru była zła,że Ahadi tak go traktuje. Poszła z nim i zaczęła opowiadać:
-Posłucham mnie,Taka-zaczęła-ja kiedyś też byłam dzieckiem. Dzieciństwo miałam naprawdę dobre,lecz ja i moi rodzice byliśmy wygnani. No wiesz,to takie trochę dziwne,ale mój i twojego taty ojcowie byli braćmi. No i byliśmy na wygnaniu,i...
Lwica nie zdążyła dokończyć,bo przerwała jej Hawa mówiąc,że idzie do nich jakaś zbuntowana lwica. Taka nie miał ochoty patrzeć na to,więc poszedł na Lwią Skałę. Tam spotkał Mufasę,który opowiadał kłamstwa Sarabi jak wygrał z Taką. Mały lewek okropnie się zdenerwował. Skoczył do starszego brata i zaczął opowiadać Sarabi prawdziwą wersję. Sarabi nie wiedziała w co wierzyć,ale bardziej stawiała na Mufasę. Wydawało jej się,że jako przyszły król,Mufasa nie kłamie. Ale do końca nie wiedziała kto mówi prawdę. Uciekła ze strachem. Powiedziała o tym co się dzieje Sarafinie. Obok Sarafiny była Zira,ale żadna z lwiczek nie miała odwagi tam pójść. Takę i Mufasę zatrzymał Ahadi,który mocno uderzył Takę. Uru też przyszła,ale nie zdążyła zareagować. Ahadi miał już zadać następny cios,lecz Uru go powstrzymała. Taka czuł się bardzo źle,a Mufasa był trochę przestraszony. Nie wiedział jak zareaguje Uru. Ale Uru była spokojna mimo,że Taka i Mufasa nadal czuli do siebie pełną złość. Lwica wzięła Takę w pysk i odeszła,a Ahadi wziął Mufasę na grzbiet i poszedł w swoją stronę. Ale następnego dnia kłótnie między braćmi zaostrzyła się. Taka mówił przez cały dzień,że to on będzie kiedyś mężem Sarabi,a nawet królem. Mufasa był wściekły,i skoczył na brata. Poturlali się przez chwilę,a potem upadli do wąwozu. Taka przygniótł starszego brata,a Mufasa nie umiał się uwolnić. Lecz po chwili to się zmieniło. Nie było wiadomo kto wygra,kto przegra,czy będzie remis. Lecz na zachodzie słońca,Taka uderzył mocno Mufasę w łapę. Lewek zaczął krzyczeć. Taka próbował  uderzyć go jeszcze raz,ale Ahadi mu przerwał. Lew usłyszał przeraźliwy krzyk syna i wkroczył do akcji. Wziął z ostrożnością Mufasę i położył go na swoim grzbiecie. Potem cała rodzina poszła do Rafikiego,aby ten zobaczył co się stało. Gdy już Rafiki to zbadał uznał,że,Mufasa miał złamaną łapę. Ahadi wziął Takę w nocy na poważną rozmowę.
-Wiesz,co żeś zrobił!? Mogłeś go zabić! Zawsze wiedziałem,że jesteś głupi,lecz teraz uważam,że nie ma i nie było głupszego zwierzęcia na świecie od ciebie! A teraz dam ci taką niespodziankę.
Taka ucieszył się,lecz niespodzianka była okropna. Ahadi uderzył syna koło oka pazurami. Mufasa najpierw go chronił,lecz za chwilę uznał,że to potrzebne. Ahadi miał już zadać mu kolejny cios,gdy weszła Uru. Lwica była przerażona tym co zobaczyła. Od razu pobiegła do Taki i kazała Ahadiemu się wynosić. Lew próbował wytłumaczyć jego zachowanie,ale Uru nie chciała go słuchać. Ahadi odszedł bez współczucia Tace,a lwiątko pobiegło na Cmentarzysko słoni. Shenzi i inni próbowali go pocieszyć,ale lwiątku już na zawsze pozostał wielki ślad na oku:blizna.